MaestroX gaat 100 jaar terug in de tijd

Woensdag 10 augustus
Vandaag hebben wij een motel met ontbijt. En het is nog goed ook. Croissantje, scrumbled eggs en je kan zelfs ter plekke een wafel bakken. Dat is hier wel erg hot allemaal, iedereen zit zo lijkt het aan de wafels. Wij proberen de cornflakes nog eens uit en toasten nog een broodje. Wij zien de gasten met een banaantje de eetzaal verlaten en om niet uit de toon te vallen nemen wij dit gebruik maar over. Ja, je moet je tenslotte aanpassen aan de gewoontes van het land.
Als wij uitchecken vliegen 2 bald eagles hoog boven ons. Je kunt de herkenbare koppen nog zien. Vandaag gaan we een uitstapje maken richting Barkerville. Het is maar een extra ommetje van zo’n 90 kilometer heen, wat je natuurlijk ook terug moet rijden. Barkerville is nog een echt authentiek westerndorpje, wat opengesteld is voor het publiek. Een soort open dorp, waar je nog de nostalgie van het verleden kunt herleven.
Er worden ook nog extra uitleg gegeven, je mag een Chinese school in, de barbier en de kerk, waar je de klokken nog maar luiden. Ook nog de oude maneges, je kan nog in de rivier goud zoeken en we zien heel veel spullen, die we gisteren in de kringloopwinkel gezien hebben. Oude ranches en je ziet hoe men hier geleefd heeft. Echt leuk.
Je kan nog een half uurtje door het bos (met kans op beren tegen te komen) naar een rechtbank lopen. Hier wordt nog een zitting nagespeeld, maar voordat wij aangehouden worden, verlaten we het rechtbank. Want misschien staat er nog ergens een bonnetje open. Ook nog een waterrad, waar men nog gezocht heeft naar goud. Het goud kan je overigens nog in de souvenirwinkel kopen, maar wij slaan dit over.
Je bent er echt wel een paar uur mee zoet, zo in dit dorp en steeds weer zie je nieuwe leuke dingen. Het zonnetje schijnt prima en we verlaten zo rond een uur of 1 dit dorp.
Onderweg lunchen we nog bij een meer, waar kans bestaat op elanden of ander wild life. Het enige life dat we hier treffen is een grasmaaiende wegwerker, die zo het zicht op het meer mooi houd.
Het is weer de 90 kilometer terug naar Quesnel, waar wij vanochtend hebben uitgechecked. Nu kan onze eigenlijke vervolgreis beginnen. Dikke vrachtauto’s met heel veel hout passeren ons, de ene keer in plankjes, de volgende keer hele stammen. De stammen winnen het van de plankjes.
Kilometers vliegen voorbij, plaatsjes die zijn er niet, af en toe een verdwaald roadhouse, maar dat is het dan zo wel. De enige wat grote plaats is Prince George, waar we ook even stoppen. Deze plaats heeft niet echt iets bijzonders, behalve dan een prima plek om wat te drinken. Het is dan nog zo’n 100 kilometer naar Vanderhoof, waar we een motelletje opzoeken. We vinden er één op de top van een heuvel (ja met de naam Hill View Motell kan je eigenlijk niet anders verwachten) en we hebben een kamer met een balkonnetje. We kijken leuk uit over het dal en zien de vrachtauto’s langzaam naar boven klimmen.