MaestroX ziet Victoria

Vrijdag 19 augustus
We vertrekken vandaag wat later dan anders. Niet dat we laat wakker zijn geworden, maar omdat we nog een boeking voor een bootje maken. We moeten tenslotte Vancouver eiland een keer verlaten, dan kan via de simpele weg om gewoon vanuit Victoria de boot op te rijden, maar het kan ook via terug te rijden naar Comox. Dan moet je welliswaar 2 bootjes nemen, maar dan pak je nog wel de Sunshine coast mee. Nou, wie wil dit nu niet.
De bootjes vertrekken enkel op rare tijden, zodat we morgenavond de overtocht doen. Doen we gelijk een motel erbij boeken. Want je moet niet laat ‘s avonds nog gaan zoeken naar een motel. De koffie in het motel is overigens niet de drinken, ze zetten hier koffie met theezakjes.
Goed, de boot is geboekt en wij gaan Victoria bezoeken. We kopen in de bus (50) een dagkaart, die is net zo duur (of goedkoop) als 2 x een enkeltje, dat heb je er dus snel uit. We lopen door de Inner Harbour, en zien op ons horloge dat we al laat zijn. Wij hebben namelijk een afspraak staan om 10:45 met Elizabeth.
En Elizabeth laat je natuurlijk niet wachten. De koningin van Engeland staat overal afgebeeld en geportretteerd, in het Parlementsgebouw, wat aan de havenkant staat. Het is nog net niet dat ze ons met een engels kopje thee, een english fog, staat op de wachten, maar je moet wel al je metaal afdoen, door een scan gaan en dan staat ze voor je klaar. Je mag diverse vertrekken in, de kamer waar de regering in vergaderd mag je in, mooie glas in lood ramen en natuurlijk sluiten wij af met een statiefoto met Elizabeth. We wuiven nog even en gaan door, want we hebben natuurlijk nog meer te doen.
We lopen langs de kust, de David Foster Walk, wat zo leuk naar Fisherman’s wharf loopt. De taxibootjes varen hier af en aan en ook heb je hier nog zicht op de vertrekkende watervliegtuigen. Ook is hier de Floating village, leuk gekleurde huisjes, drijvend op het water. Ja, je zou kunnen zeggen dat het woonboten zijn, maar daar doe je dit drijvend dorp echt te kort mee. Leuke winkeltjes, eettentjes en een gezellige sfeer. De zeehonden kan je hier voeren bij het visrestaurant van dokter ching en wij drinken hier op een heuvel nog koffie.
Wij lopen verder de waterfront trail door, waarbij wij langs de cruise ship terminal lopen, hier komen de boten van Amerika aan. Je kan Amerika overigens zo zien liggen, de besneeuwde bergen aan de overkant van de zee is al Amerika. Ook de Achtenpoint lopen we helemaal uit, een pier van zo’n 500 meter. Hier heb je een leuk overzicht van de vertrekkende bootjes, die walvisexcursies doen. Ook de watervliegtuigen landen en stijgen hier.
Niet veel later komen we uit op Beacon Hill, hier staat de smalste (en volgens ons ook de langste) totempaal van de wereld. Wel een beetje uit het lood geslagen, maar fun. Ook point 0 -Miles komen we tegen (we zijn al bij 100 miles geweest en hier begint gewoon de meting). Het is inmiddels bloedheet geworden en wij willen afkoeling. We hebben dorst gekregen van al die cultuurdingen. En natuurlijk het weer. We zien zelfs al een ambulance langskomen die iemand oppikt die te weinig gedronken heeft. Maar in het park waar we uitkomen is niets te drinken te halen. Ja, de bloemenzee is overweldigend. Trouwens heel Victoria is een lust voor het oog met al die bloemen. Tuinman Rob Verlinden zou hier nog een puntje aan kunnen zuigen. De ene kleurcombinatie is nog mooier dan de andere. We besluiten om in ieder geval niet naar Butchard Gardens te gaan, want dat kan dan alleen nog maar tegenvallen.
In het park zien we nog een optreden van een kakelend gitaarspelende dame, maar dat trekt niet echt onze aandacht. Wij willen drank! Maar dat is er niet, als we dan uiteindelijk het park verlaten en de stad weer inkomen, treffen we een hotel aan. Helaas alleen organische en veganistische sapjes, wat macrobiologisch afbreekbaar is. Maar wij willen cola en seven up.
Ondanks onze dorst gaan we niet overstag. Het moet niet te gezond gaan worden.
Gelukkig treffen we iets later wel een goede frisdrankzaak aan, waar we ook gelijk maar lunchen. De bus nemen we terug naar ons motel. We pakken de auto en rijden naar Fort Rod Hill. Hier staat namelijk nog een vuurtoren.
Het is even moeilijk zoeken, maar we vinden het park uiteindelijk. Het park sluit om 5 uur en wij zijn er om kwart voor 5. Het lopen naar de vuurtoren is zeker 10 minuten.
Kortom: business as usual, wij moeten dus met stevige pas richting vuurtoren. Een vrijwilligster van het park ziet ons zo stevig doorstappen, en wij mogen instappen op haar golfkarretje en met gierende banden sjezen wij naar de vuurtoren. Er is ook nog een oud fort, maar daar hebben wij geen ogen naar.
We bereiken de vuurtoren ruimschoots op tijd, we klikken wat foto’s, gaan de vuurtoren nog in en maken op 2 bijpassende rode stoelen nog een vuurtorenselfie. Zo, die is in de pocket.
Met de auto rijden we door naar Oak Bay, onderweg pakken we nog een kasteeltje mee, en rijden een scenic route langs de kust. We zien in een tuin gewoon 3 herten de grasmat leeg eten. Voor ons begint het inmiddels ook al gewoon te worden.
´s Avonds gaan we opnieuw de stad in, dit keer met de bus, we zien Bastion Square (en later ook nog Market square) en gaan het beroemde Empress Hotel nog even in, waar het Pim Jacobs trio de mensen begeleid die een hapje eten doen. Wij doen dat ook, maar niet bij Pim, we hebben een foodcourt gezien, waar je heerlijk buiten kunt zitten. Geen muziek, wel zeemeeuwen die je onder poepen, maar dan heb je natuurlijk wel wat. Als het donker is bezoeken wij nogmaals het Parliament building, wat leuk verlicht is. Ook bij het BC museum zien we nog gemiste totempalen (van het jaar 1911) en pakken nog een night market mee. Amerikaanse toeristen zijn op Victoria aangekomen en zijn massaal op deze market afgekomen. Leuk om te zien, er wordt muziek gespeeld en we zien een ijsmachinerobot, waar alle chinezen zich aan vergapen. Wij sluiten af door een rondje door China Town, de verlichte lampions kleuren hier nog leuk.