MaestroX bij bakkerij midden in het bos
21 Augustus 2016 | Canada, Sechelt
Zondag 21 augustus
In het motel aan de haven, met veel Chineze gasten, zien we de rij auto’s al staan. Deze gaan weer terug naar Vancouver eiland. We hebben in het motel prima geslapen en zijn vroeg op. Het verwelkomen met veel hoorngeschal door de boten in de haven is gelukkig uitgebleven.
Het plaatsje Powel River bekijken we eerst, maar dit stelt niet echt veel voor. 2 leuke totempalen, het haventje en dan heb je het echt wel gehad.
Vandaag willen we naar Vancouver terug gaan. Dat betekent nog twee maal een pontje over en ineens realiseren wij ons dat de eerste pont om 09:25 gaat. Een volgende pont komt pas om kwart voor twaalf en echt veel is hier op dit deel van het eiland niet te beleven. En we moeten nog 27 kilometer naar de pont rijden, het is al 9 uur. Kortom: vakantie stress, gaan we dit nog halen, met gepaste snelheid rijden wij naar de pont. En het is dan nog even spannend of wij wel mee kunnen, want dit is een pont waar je niet op kunt reserveren, je gaat in de rij staan en wie het eerst komt, mag als eerste de boot op. Er staan al dik 11 rijen auto’s, de ene nog langer dan de ander..
Maar we hebben geluk, we redden de pont van 09:25 (Saltery Bay) en met een heerlijk zonnetje op ons hoofd varen we over. Een tochtje van 40 minuten, waarbij wij dit keer geen wildlife spotten. Het kan ook niet iedere keer feest zijn. Wel zien we dat het weer langzaam aan het omslaan is. Dat zal toch niet, we willen nu net de sunshine coast gaan rijden.
Bij Earls cove komen we aan en rijden naar het Skookumchuck Narrows Provincial Park in Egmont. Ja, je leest het goed, we zijn in Egmont. We moeten zelf ook al een beetje wennen aan Nederland en zo af en toe moeten we wat Nederlands doen.
Hier lopen we een 8 kilometer lange tocht (heen en weer), waarbij je stroomversnellingen in een zee-engte tussen de Jervis Inlet en Sechelt Inlet kan zien. In het ANWB boek hadden we al gelezen: “Na een kort stukje lopen kom je de adembenemende geur van versgebakken brood je al tegemoet: midden in het bos duikt ineens een verscholen bakkerij op”.
Dat moeten we dus zien. En inderdaad, als wij in het bos lopen tussen de vele bramenstruiken komen wij deze bakkerij tegen. We drinken hier koffie en lopen dan zo’n 45 minuten door naar de stroomversnellingen. Is echt leuk om te zien. Je ziet het water van de zee de rivier in stromen, wat bij vloed enorme kolkende bewegingen maakt. Meerdere stroomversnellingen zijn gelijktijdig te zien. Echt fun.
Als wij teruglopen naar onze auto lijkt het wel of heel Canada deze tocht ook wil lopen. Het is gewoon spitsuur op het wandelpad.
Als we verder richting Vancouver rijden, komen we diverse baaien en meertjes tegen. Leuke stopplaatsen zijn onder meer Irvines Landing, waar we in de haven naar paarse en bruine zeesterren gaan zoeken. We vinden hier heel veel van en ze liggen gewoon massaal op het strand. Pender Harbour en Garden Bay zijn leuke uitstapjes en ook Madeira park is een leuk stoppunt. Hier halen we een ijsje, nouja ijsje. We nemen 1 bolletje, maar volgens de eigenaresse van de ijsco zaak betekent dit dat er ongeveer 1 liter ijs op je hoorntje komt. Maar wel lekker hoor!
The sunshine coast doet nu enkel niet zijn naam eer aan. Want wat is dit nu? Het gaat regenen. Dit hebben we niet besteld. We kijken nog even bij Half Moon Bay, eigenlijk alleen om de naam en kijken nog even op het strand.
Het is inmiddels al tegen het eind van de middag. We moeten nog een pontje nemen richting Vancouver (overtocht ongeveer 1 uur) en besluiten morgen de laatste pont maar te nemen.
Voor nu zoeken we een motel met Ocean view op, de Bella Beach Motor Inn wordt het vandaag in Sechelt. We gaan voor ons appartement zitten, 2 stoeltjes voor de deur, vanavond kunnen we naar de zee kijken. Gelukkig is de regen opgehouden.
In het motel aan de haven, met veel Chineze gasten, zien we de rij auto’s al staan. Deze gaan weer terug naar Vancouver eiland. We hebben in het motel prima geslapen en zijn vroeg op. Het verwelkomen met veel hoorngeschal door de boten in de haven is gelukkig uitgebleven.
Het plaatsje Powel River bekijken we eerst, maar dit stelt niet echt veel voor. 2 leuke totempalen, het haventje en dan heb je het echt wel gehad.
Vandaag willen we naar Vancouver terug gaan. Dat betekent nog twee maal een pontje over en ineens realiseren wij ons dat de eerste pont om 09:25 gaat. Een volgende pont komt pas om kwart voor twaalf en echt veel is hier op dit deel van het eiland niet te beleven. En we moeten nog 27 kilometer naar de pont rijden, het is al 9 uur. Kortom: vakantie stress, gaan we dit nog halen, met gepaste snelheid rijden wij naar de pont. En het is dan nog even spannend of wij wel mee kunnen, want dit is een pont waar je niet op kunt reserveren, je gaat in de rij staan en wie het eerst komt, mag als eerste de boot op. Er staan al dik 11 rijen auto’s, de ene nog langer dan de ander..
Maar we hebben geluk, we redden de pont van 09:25 (Saltery Bay) en met een heerlijk zonnetje op ons hoofd varen we over. Een tochtje van 40 minuten, waarbij wij dit keer geen wildlife spotten. Het kan ook niet iedere keer feest zijn. Wel zien we dat het weer langzaam aan het omslaan is. Dat zal toch niet, we willen nu net de sunshine coast gaan rijden.
Bij Earls cove komen we aan en rijden naar het Skookumchuck Narrows Provincial Park in Egmont. Ja, je leest het goed, we zijn in Egmont. We moeten zelf ook al een beetje wennen aan Nederland en zo af en toe moeten we wat Nederlands doen.
Hier lopen we een 8 kilometer lange tocht (heen en weer), waarbij je stroomversnellingen in een zee-engte tussen de Jervis Inlet en Sechelt Inlet kan zien. In het ANWB boek hadden we al gelezen: “Na een kort stukje lopen kom je de adembenemende geur van versgebakken brood je al tegemoet: midden in het bos duikt ineens een verscholen bakkerij op”.
Dat moeten we dus zien. En inderdaad, als wij in het bos lopen tussen de vele bramenstruiken komen wij deze bakkerij tegen. We drinken hier koffie en lopen dan zo’n 45 minuten door naar de stroomversnellingen. Is echt leuk om te zien. Je ziet het water van de zee de rivier in stromen, wat bij vloed enorme kolkende bewegingen maakt. Meerdere stroomversnellingen zijn gelijktijdig te zien. Echt fun.
Als wij teruglopen naar onze auto lijkt het wel of heel Canada deze tocht ook wil lopen. Het is gewoon spitsuur op het wandelpad.
Als we verder richting Vancouver rijden, komen we diverse baaien en meertjes tegen. Leuke stopplaatsen zijn onder meer Irvines Landing, waar we in de haven naar paarse en bruine zeesterren gaan zoeken. We vinden hier heel veel van en ze liggen gewoon massaal op het strand. Pender Harbour en Garden Bay zijn leuke uitstapjes en ook Madeira park is een leuk stoppunt. Hier halen we een ijsje, nouja ijsje. We nemen 1 bolletje, maar volgens de eigenaresse van de ijsco zaak betekent dit dat er ongeveer 1 liter ijs op je hoorntje komt. Maar wel lekker hoor!
The sunshine coast doet nu enkel niet zijn naam eer aan. Want wat is dit nu? Het gaat regenen. Dit hebben we niet besteld. We kijken nog even bij Half Moon Bay, eigenlijk alleen om de naam en kijken nog even op het strand.
Het is inmiddels al tegen het eind van de middag. We moeten nog een pontje nemen richting Vancouver (overtocht ongeveer 1 uur) en besluiten morgen de laatste pont maar te nemen.
Voor nu zoeken we een motel met Ocean view op, de Bella Beach Motor Inn wordt het vandaag in Sechelt. We gaan voor ons appartement zitten, 2 stoeltjes voor de deur, vanavond kunnen we naar de zee kijken. Gelukkig is de regen opgehouden.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
