MaestroX in de Othello tunnels

Vrijdag 29 juli
Een beetje gehorig hotel hebben we vandaag. ‘s-ochtends om half zeven horen we een moppie muziek 1 etage hoger. Nu zijn we dus vroeg wakker, nou, dan hebben we wat aan onze dag.
Na het ontbijt tanken we de auto vol en rijden terug naar Vancouver. Bij Horseshoe Bay, waar de boten naar Vancouver eiland vertrekken, halen we bij een druk doende koffietent een organische koffie, tsja, de Starbucks was te druk vandaag.
Het is al aardig bedrijvig in dit plaatsje en we zien onderweg al een flinke rij auto’s die de overtocht naar Vancouver eiland willen maken. 1 augustus is voor de Canadezen een vrije dag (British Columbia Day) en er zijn er veel die er op trekken en er een lang weekend van maken.
We gaan vandaag naar Hope en moeten door Vancouver. En dat kan je op 2 manieren doen, of snel via een tolbrug of via de stad. We hadden gelezen dat je -als je de tolbrug neemt- je een apart kastje nodig hebt of moeilijk moet inbellen en je creditcardnummer moet achterlaten. Wij kiezen voor de makkelijkste weg: we gaan door de stad.
Nou, dat is wel een bevalling. Je bent een dik uur kwijt om de stad te doorkruizen. Een straat die wel zo’n 20 kilometer lijkt, waarbij je om de 500 meter moet stoppen voor een verkeerslicht. Nouja, dan zie je nog eens wat van de stad.
Als we de stad uiteindelijk verlaten, komen we in een file op de snelweg terecht. Waarschijnlijk de uittocht van British Columbia Day.
Gelukkig rijdt het uiteindelijk wel weer door en stoppen bij de Bridal Veil Falls, een waterval die als een bruidsluier over de rotsen naar beneden valt.
Onderweg rijden we door een prachtig landschap, alsof we door een ansichtkaart heen rijden en hebben vele vergezichten en uitkijkpunten. We stoppen nog bij de Harison Hotsprings, een dorpje met een heus strandje, een meer en waar veel oudjes onder een parasol de waterkant opzoeken. Het dorpje zelf heeft niet echt veel. Wel de natuur erom heen, veel landbouw, wijnvelden en alles bloeit en groeit. Ons doel van vandaag, Hope, bereiken we laat in de middag. Na het inchecken rijden we nog een kleine 8 kilometer door naar de Othello tunnels, tunnels waar vroeger nog oude stoomtreinen door heen reden, maar na een gevalletje waterschade in 1961 gesloten zijn. De railsen zijn weggehaald, maar je kan nog wel door de donkere uitgehakte tunnels lopen, waarbij je uitzicht hebt op de stromende rivier en smalle canyon met hoge bergkliffen. Je proeft hier nog het verleden, de goudkoorts en het zoeken van goud in de rivier, pal onder de Othello tunnels. Echt leuk hier!
Het dorpje Hope is nog authentiek en doet aan oude western films denken. Films van Rambo (o.m. First blood) zijn hier opgenomen.
In de supermarkt liften we mee op de voordeelkaart van onze voorgangers, zo krijgen we nog een megakorting op onze boodschappen. Vandaag een maaltijdsalade op het menu, nu nog lekkerder, want met korting. Mjammie.