MaestroX in Jasper National Park

Zaterdag 6 augustus
Het tijdsverschil van een uurtje merken we direct. Het moet de jetlag zijn, het kan niet anders. Als we ‘s ochtends vroeg de auto voltanken, is men al druk in de weer met een kettingzaag. Er worden voor de toeristen desgewenst beren, arenden of hele kerstbomen uitgezaagd van kleine stammetjes. Het is dat we geen open haard voor vanavond hebben, maar anders hadden we er een meegenomen.
Vandaag gaan we naar Jasper. We waren er gisteren al wel eventjes, maar zijn het toen snel door gereden. Maar niet voordat we in het Mount Robson Park naar de Rearguard Falls zijn gegaan. Deze waterval betekent voor de zalmen het eindpunt van hun tocht door de Fraser rivier. Dit is zo’n 1000 kilometer verwijderd van de monding van de grote Oceaan.
Deze waterval kunnen ze dus niet meer omhoog springen. Met ons timmermansoog kijken wij naar de waterval en denken: nou, dat laatste sprongetje moeten ze dus toch ook wel kunnen maken, maar niets is minder waar. Dit is gewoon het einde. Aan het einde van dit punt moet je eind augustus nog zalmen over het water kunnen zien springen. We zijn te vroeg en zien ze nog niet, en ook voor vanavond dus geen zalm op het menu.
Onze roadtrip vervolgen we naar Jasper, zo’n 100 kilometer verderop, waar we het plaatsje bekijken. Het is veel gemoedelijker dan Banff, we zetten een oude stoomlocomotief op de foto en een totempaal.
Even buiten het plaatsje ligt de bekende Jasper Tramway, een liftje dat je in 7.5 minuut naar de top van de berg brengt. Dat klinkt allemaal erg voorspoedig, maar je moet er wel een uurtje voor wachten, we hebben wat meer toeristen voor ons. En over de bestemming, de top, bijna de top dan. Je hebt een fantastisch uitzicht op het dal, de Fraser rivier en de omgeving. Ook de vele ellenlange treinen die hier in het dal rijden zijn kleine miniatuurtjes geworden. Het laatste gedeelte, zo’n 1.5 kilometer pittig klimmen naar de top geeft helemaal een wijds uitzicht, ook nog over een andere kant van de berg.
Terug met het liftje gaat sneller, we moeten maar 2 liftjes wachten en zijn dan weer terug in het dal. We lunchen uiteindelijk wat laat in Jasper, waar we nog een laatste souvenir kopen.
In het Jasper National Park wordt veelvuldig gecontroleerd of we in het bezit zijn van een goede pas, maar met onze jaarpas kunnen we nog wel even vooruit.
We mogen doorrijden en besluiten naar de Maligne Canyon te gaan, een echt indrukwekkende vallei, waar je vanaf een grote hoogte het water door de canyon ziet stromen. Enorme hoogteverschillen zie je van de vallei en een veelheid van toeristen, waarbij je met dit warme weer nog indiaanse toeristen met dikke truien ziet. Ach, die houden ook altijd van die hete curry’s. Als we de canyon willen verlaten, merken we dat het weer omslaat. Het gaat waaien en het zou ons niet verbazen als het gaat regenen.
En dat doet het dan ook. Het mooiste meer van het Jasper National Park, het Medicine Lake zien we in de stromende regen. Het eerste echte regenen, na ons fietsavontuur in Kelowna. Om nu te zeggen dat dit meer echt zo speciaal is kunnen we niet zeggen, maar dat zal aan de grijze regenbui hebben gelegen, die het meer overspoelde.
Spectaculairder is de terugreis, waarbij wij nog een zwarte beer spotten op 5 meter van de wegkant. Af en toe is hij uit beeld, maar dan zien wij weer een kerstboom heen en weer wiebelen, en dan weten we weer dat hij er is. Inmiddels hebben we alweer een file beerkijkers doen ontstaan. We rijden terug naar Valemount, waar we in een super8 motel logeren. Het hotel staat schuin tegenover het Alpine Inn motel, waar we gisteren nog lagen. Wij hopen dat het weer weer gaat omslaan, want de regen hadden wij niet besteld.