MaestroX in het schuurtje van Malle Pietje
09 Augustus 2016 | Canada, Quesnel
Dinsdag 9 augustus
Vandaag is het bewolkt. Aan de schoonmaakster geven we de sleutel mee en vertrekken we, weg uit Cache Creek. Brrr. En het is nog koud ook. 14 graden geeft de auto aan. Nou ja, het is nog vroeg, dus de temperatuur kan nog oplopen.
Maar als het dan nog eens gaat regenen, zien we het wat somber in. Nadat we in Clinton nog bij een enorme uitdragerij gestopt zijn, wat later gewoon een kringloopwinkel bleek te zijn, besluiten we om maar weer een lange broek aan te trekken. Die kringloopwinkel was nog wel leuk om te zien, ja het leek wel de schuur van Malle Pietje, maar het had allemaal echt authentieke spullen. Van oude paardenzadels, oude fornuizen, van die wagenwielen uit de goldrush tijd, potten en pannen, paard-en wagen koetsjes, kortom: nostalgie alom.
We rijden nu toch al op de route waar het oude western verleden alom terug komt. Saloons, huizen met aanduidingen als: creek ranche en the western history. Je kan zo met je cowboyhoed hier aanschuiven.
Het is hier minder heuvelig dan de Rocky Mountains, minder bossen en het ziet er allemaal wat overzichtelijk uit. Plaatsen komen voorbij als 70 Mile House, 83 Mile House, 100 Mile House en 108 Mile Ranche, Je rijd gewoon miles in plaats van kilometers. Er kan, zo lezen wij op de borden, van alles oversteken, van herten, grote miereneters tot aan wilde elanden. We zien 1 hert , 3 koeien en een Amerikaanse Zeearend.
We merken wel dat het zonnetje op komt en de temperatuur loopt op naar zo’n 31 graden, de korte broek gaat weer aan. We hadden gisteren ook zo’n dag: je hebt wel 4 seizoenen in 1 dag en temperatuursverschillen van zo’n 15 graden per dag zijn hier heel gebruikelijk.
Bij Williams Lake stoppen we voor de lunch en om een winkelmall te bezoeken, die niet echt spannend is. Het meer is groot en je ziet met de nodige regelmaat auto’s met bootjes voorbij komen. Naast de tientonner vrachtauto’s die je gewoon niet in Nederland ziet.
Bij Quensnel stoppen we vandaag. We hebben voldoende kilometers gemaakt en we vinden een motel met een kichenette. En laat nu net de zalm in de aanbieding zijn van die supermarktketen (Save for Foods) waar je een klantenpas voor nodig hebt. Met een glimlach bij de kassa kom je hier ver: de kortingsklantenpas van de manager wordt gebruikt en met enorme korting gaat de vis in de pan. Het motel heeft ook een wasmachine en een droger. Wij gooien onze vuile was tas om en voor nog geen 3 euro is alles binnen 1,5 uur tijd weer stralend schoon en droog.
‘s Avonds lopen we nog een rondje door het plaatsje, wat veel muurschilderingen kent en ze hebben hier ook nog de langste houten brug ter wereld. Het moet toch niet gekker worden.
Vandaag is het bewolkt. Aan de schoonmaakster geven we de sleutel mee en vertrekken we, weg uit Cache Creek. Brrr. En het is nog koud ook. 14 graden geeft de auto aan. Nou ja, het is nog vroeg, dus de temperatuur kan nog oplopen.
Maar als het dan nog eens gaat regenen, zien we het wat somber in. Nadat we in Clinton nog bij een enorme uitdragerij gestopt zijn, wat later gewoon een kringloopwinkel bleek te zijn, besluiten we om maar weer een lange broek aan te trekken. Die kringloopwinkel was nog wel leuk om te zien, ja het leek wel de schuur van Malle Pietje, maar het had allemaal echt authentieke spullen. Van oude paardenzadels, oude fornuizen, van die wagenwielen uit de goldrush tijd, potten en pannen, paard-en wagen koetsjes, kortom: nostalgie alom.
We rijden nu toch al op de route waar het oude western verleden alom terug komt. Saloons, huizen met aanduidingen als: creek ranche en the western history. Je kan zo met je cowboyhoed hier aanschuiven.
Het is hier minder heuvelig dan de Rocky Mountains, minder bossen en het ziet er allemaal wat overzichtelijk uit. Plaatsen komen voorbij als 70 Mile House, 83 Mile House, 100 Mile House en 108 Mile Ranche, Je rijd gewoon miles in plaats van kilometers. Er kan, zo lezen wij op de borden, van alles oversteken, van herten, grote miereneters tot aan wilde elanden. We zien 1 hert , 3 koeien en een Amerikaanse Zeearend.
We merken wel dat het zonnetje op komt en de temperatuur loopt op naar zo’n 31 graden, de korte broek gaat weer aan. We hadden gisteren ook zo’n dag: je hebt wel 4 seizoenen in 1 dag en temperatuursverschillen van zo’n 15 graden per dag zijn hier heel gebruikelijk.
Bij Williams Lake stoppen we voor de lunch en om een winkelmall te bezoeken, die niet echt spannend is. Het meer is groot en je ziet met de nodige regelmaat auto’s met bootjes voorbij komen. Naast de tientonner vrachtauto’s die je gewoon niet in Nederland ziet.
Bij Quensnel stoppen we vandaag. We hebben voldoende kilometers gemaakt en we vinden een motel met een kichenette. En laat nu net de zalm in de aanbieding zijn van die supermarktketen (Save for Foods) waar je een klantenpas voor nodig hebt. Met een glimlach bij de kassa kom je hier ver: de kortingsklantenpas van de manager wordt gebruikt en met enorme korting gaat de vis in de pan. Het motel heeft ook een wasmachine en een droger. Wij gooien onze vuile was tas om en voor nog geen 3 euro is alles binnen 1,5 uur tijd weer stralend schoon en droog.
‘s Avonds lopen we nog een rondje door het plaatsje, wat veel muurschilderingen kent en ze hebben hier ook nog de langste houten brug ter wereld. Het moet toch niet gekker worden.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
