MaestroX ziet zalmen springen.

Donderdag 11 augustus
We kijken ‘s ochtends vanaf onze eigen berg(motel) vanaf ons balkon naar beneden, zo het dal in. Het zonnetje is er weer en zal zo later die dag de hele dag er zijn, gemiddeld zo’n 25 graden. Lekker.
We checken nog even het laatste nieuws (het gaat erg slecht met Bonny St Claire en ze gaat haar huis niet meer uit, kortom: komkommernieuws). Wij gaan er vandoor, weer een stukje dichterbij naar de boot. Zaterdag gaan we de Inside Passage doen, een boottocht van zo’n 16 uur, richting Vancouver eiland.
Maar voor nu, verlaten we het plaatsje Vanderhoof, wat Nederlandse invloeden nog heeft (een oude Nederlandse kolonist). De weg is nog steeds groen en heuvelig. We zien ook vandaag veel vrachtauto’s met hout. En grote campers, waarbij eigenlijk standaard een personenauto aan geplakt is.
Bij Fraser Lake stoppen we voor koffie met een ei-muffin burger. Ja, ik weet het, het is een opmerkelijke combinatie, maar je moet het een keer geprobeerd hebben. Een prima keus, wat we natuurlijk tot uitdrukking hebben gebracht in een online enquete. Je moet op wat knoppen drukken qua smilies en dan verschijnt volop in het restaurant je waardering.
Via Burns Lake rijden we naar Houston (nee, niet de Amerikaanse plaats), ook wel de highway of tears genoemd. Op deze weg zijn talloze dames verdwenen. Je ziet overal aanplakbiljetten met verdwijningen, veelal via liften.
Ja, hier moet een goede seriemoordenaar aan het werk zijn, was Dexter niet gevlucht naar Alaska, ik meen mij nog te herinneren dat hij werk zocht in de houtindustrie daar, en we zijn vlakbij Alaska. Dat moet een match zijn. Maar goed, de weg is mooi, onderweg veel meertjes, vennetjes, ook berkenbomen en heel veel groen. Onderwijl veel mooie uitzichtpunten.
Bij Smithers stoppen we voor een milkshake, we moeten tenslotte ook denken aan onze melkproducten. Smithers is een grote plaats, waar veel winkels en motels zitten, wij gaan echter nog een stukje door.
Vier kilometer voorbij Smithers maken wij een korte zij rit naar de Twin Falls, een tweetal watervallen die smeltwater van de Hudson Bay Glacier 168 meter naar beneden storten.
Het is even een flinke klim om naar dit uitzichtpunt te klimmen, maar als je het uitzicht ziet, dan is het de klim zeker de moeite waard geweest.
Bij Hungry Hill lunchen we, dat moet ongetwijfeld door de naam komen. We lezen hier dat hier speciale hungry hill grizlie beren zijn, die hele koeien als apperetiefje nemen. Ja, we zitten lekker in het spooky hoekje, eerst die tientallen vermiste meiden en nu die hongerige beren. We hebben er zin in.
Onze weg vervolgen we en komen in Moricetown aan, een plaatsje waar veel waterversnellingen in de rivier zijn. Echt leuk om te zien is het dat je hier de zalmen de rivier uit ziet komen. Ze proberen de stroomversnellingen zo voorbij te komen. We zien de zalmen dansen over het water. Een aantal vissers plukt zo met een schepnetje de zalmen eruit, enkel de grote vissen worden eruit geschept. De kleintjes gaan weer terug.
Hazelton is onze volgende plaats waar wij stoppen. Je bereikt het plaatsje via een hoge brug, waar maar 1 auto tegelijk door mag. Je kijkt uit over de rivier. In Hazelton bekijken wij eerst een oude radarboot, die op de kade ligt. Ook staat hier nog een totempaal.
Het dorp staat trouwens bekend om zijn totempalen, je hebt hier nog een heel park van, waar je leuk doorheen kunt lopen. Met gevaar voor beren doen wij dit en zien hier leuke oude totempalen staan. Dit keer niet de veelal gekleurde palen, maar wel leuke houten figuren.
Bij Kilanga zien we highway 37 naar Alaska gaan, deze slaan wij over, Alaska staat niet op de planning, maar we realiseren ons dat we nu echt dichtbij zitten. Ja, Dexter bezoeken we wel een volgende keer.
We vinden uiteindelijk een leuk appartement (met kichenette) in Terrace, waar weinig bezoekers zijn. Nou, dan hebben we hele blok voor ons zelf. Vanavond doen we voor niemand open, genoeg verdwijningen en berenverhalen gezien vandaag.