MaestroX in de zalmconservefabriek

Vrijdag 12 augustus
Vandaag hoeven we weinig kilometers te rijden, we zijn al vlakbij de boot. Dat komt goed uit, dan kunnen we in ons plaatsje eerst eens lekker koffie drinken bij onze hofleverancier. Later op de dag komen we hier ook nog een keer, waar we als trofee een mok met het bekende naamlogo kopen.
Tussen onze plaats (Terrace) en de plaats waar morgen de boot vertrekt (Prince Rupert) ligt ongeveer 125 kilometer en je komt er maar 1 plaatsje, zo’n 11 kilometer voor Prince Rupert tegen. Voor de rest rij je langs de rivier, die steeds breder wordt.
Je merkt dat we richting een zee gaan rijden, af en toe wordt het zelfs wat fris en zien wat bewolking opdoemen. Prince Rupert kent jaarlijks gemiddels 221 dagen regen, maar wij treffen het, een dikke 20 graden en een zomers zonnetje lacht ons toe. We hebben al even gespiekt wat het weer morgen wordt als we op de boot zitten en men voorspelt een 95% kans op regen.
Maar eerst gaan we naar Port Edward, waar nog een oude visconservefabriek staat. In de staat zijn zo’n 120 visconservefabrieken, deze in Port Edward is in 1980 gesloten, maar het is leuk om te zien hoe de zalm binnen kwam, het bereidingsproces gevolgd kan worden en uiteindelijk geëtiketteerd de zalm de fabriek verlaat. De fabriek staat in het water op houten palen en de huisjes er om heen van het management staan er nog. Je beleeft de oude tijden nog hier, alle machines staan er nog.
Van de zalmconservefabriek rijden we door naar de haven van Prince Rupert. We wisselen onze reeds gekochte online-ticket voor de boot van morgen in voor instapkaarten. Zo kunnen we morgen direct de boot oprijden. Morgen mogen wij ons melden om 05:45. Zo vroeg? Ja, zo vroeg.
Ons motel ligt dichtbij de haven en straalt echt een jaren 60 stijl uit. Een volledig groene keuken, hoogpolig tapijt en een koelkast, waar je een heel damhert in kan bewaren. Het is dat wij er maar een middagje zijn, anders hadden we er ook wel 1 geschoten. Dat zou makkelijk kunnen, de herten lopen zo ook hier gewoon door de straten van dit troosteloze havenplaatsje. Wel met de nodige totempalen, verspreid door de stad. Maar van een echt bruisende plaats kan je niet spreken. Veel groepjes mensen in steegjes en nissen van deze plaats, met flessen drank binnen handbereik. Veel armoede hier en ook de huizen zijn allemaal in de stijl van de 3 biggetjes, met heel veel houtwerk en het stelt niets voor.
Het is dat we hier voor de boot voor morgen komen, maar anders hadden we dit plaatsje echt overgeslagen. In de supermarkt van de bekende kortingskaart kopen we (weer met korting) onze boodschappen, de gezellige cassiere zit echt verlegen om een praatje en kunnen na 10 minuten met alle wetenswaardigheden van haar leven onze weg vervolgen.
We zijn benieuwd of het groene aantrapgasfornuis, waar ogetwijfeld Betty Boop nog op heeft gekookt, ook vanavond aan kan gaan. Dan moeten we ons maar voorbereiden op wat we morgen op de boot allemaal maar eens moeten meenenemen, qua handbagage. Ook de wekker maar eens zetten, dat wordt een vroegertje morgenochtend.