MaestroX in Wells Gray National Park

Zondag 7 augustus
Het is, om het maar eens in Canadese termen te zeggen, beredruk in de ontbijtzaal van het Super8 motel. Het motel is inderdaad super, maar dat kan je niet zeggen van de te kleine ontbijtzaal. Iedereen vlucht met zijn broodje de lounge in of gaat naar buiten met een bakje corneflakes.
De motorzaagkunstenaar staat weer bij het benzinestation, kortom: we kennen het hier inmiddels wel en vertrekken. We gaan richting Clearwater.
Het scherm van de auto is een beetje van de leg. Dan is het weer een uur eerder, dan weer een uur later. We hebben geen tijdszone gepasseerd. Vandaag is het weer zonnig met een sliertje mist. Als we naar Blue River rijden passeren we vele bergen. Voor ons zien we een berg met een mistlaag, waarbij het lijkt of de berg versiert is met een gedrapeerde zilveren kerstslinger. Langzaam trekt de mist op.
Als we dan na zo’n 90 kilometer pas in Blue River aankomen, stelt het dorp niets voor. Een wegrestaurant, een helicopterplek en een paar verdwaalde huizen. Het wegrestaurant zit nog in de ontbijtmodus, maaar koffie is er gelukkig wel te krijgen.
Twintig kilometer ten zuiden van Blue River is er een afslag naar Little Hell’s Gate Regional Park, een afslag die we alleen al om de naam nemen en direct afslaan. Je moet over een rommelig gravelpad met vele keien en gaten in de weg naar beneden. Jazeker, de naam klopt voor dit weggetje. Maar dan, aan het eind van het pad, zien we een enorme watermassa zich persen door twee rotsen, die in de rivier staan. Dit hebben we eerder deze vakantie gezien, toen nog met zo’ n gondeltje erboven, maar dit is ook echt leuk om te zien.
Alleen de weg straks nog terug. We filmen de indrukwekkende watermassa en gaan op weg naar Wells Gray National Park, waar we later watervallen gaan spotten. (Voor de liefhebbers: wij hebben al deze watermassa op film gezet: wij zullen bij het vertonen van de film in verband met het watergebruik extra plaspauzes inlassen).
Voordat we de watervallen opzoek, zoeken we nog een motelletje bij Clearwater. Hier vinden we aan een meertje (Dutch Lake) een prima onderkomen, we kunnen zelfs nog kiezen tussen 2 huisjes. We kiezen voor het huisje met 2 queensbedden en een heuse tante til roze badkamer.
En dan begint onze zoektocht naar de watervallen. Eerst de Sphahats Falls. Van een enorm uitkijkplatform zie je het water naar beneden denderen. Hier kan je een trail van 2 kilometer lopen (wat we ook doen) naar de Shaden Viewpoint, waar je een mooi uitzicht over de vallei hebt.
Dan de 2e waterval, de Dawson Falls. Dez zijn niet hoog (slechts 15 meter) maar wel breed. (91 meter). En het leuke is dat je er zo naast kan staan en het vergelijk met de Niagara Falls (bij Toronto) is dan ook snel gemaakt.
Tenslotte de Helmcken Falls, de hoogste waterval in dit park. De Murtle River stort zich met donderend geraas 141 meter naar beneden.
Inmiddels hebben we nu wel genoeg water gezien, echter het weer slaat om. Het begint te regenen. Gelukkig is het inmiddels al laat in de middag. De temperatuur gaat van zoń 30 graden terug naar 21 graden, toch nog lekker voor zo’n zomerdag.
In het dorp kopen we nog wat bij de supermarkt en gebruiken onze handige 3 in 1 pannenset. De fles sauvergnon blanc past prima bij dit culinaire avontuur.